BİLGİLER

GÜVERCİNLERDE YEM TÜKETİMİNİ ETKİLEYEN FAKTÖRLER

Güvercinlerin günlük yem alım miktarını aşağıda belirtilen faktörlere göre değişiklik gösterir.

• YAŞ, CİNSİYET, TÜR, BESLENME AMACI, CANLI AĞIRLIĞI

• İKLİM, YAŞAM DÖNEMİ

• YEM KALİTESİ VE YEM SPEKTLERİ

• YETERSİZ YEMLİK VE SULUKLAR

• DÜZENSİZ VE ZAMANSIZ BESLEME

• ENFEKSİYONLAR VE PARAZİTLER

YEM DEĞİŞİKLİĞİ YAPARKEN ÇOK DİKKAT !!!!!

Güvercinler de yem değişimine tüm canlılar gibi hassas hayvanlardır. Alıştıkları tanecik boyutu, farklı tohumlar, farklı yem karışımları ve farklı markalar değiştiğinde buna tepki gösterirler. Başlıca gösterdikleri tepki dışkı kıvamının ve yapısının değişimidir (ishal vakaları, yemi tüketmemek, gaz oluşumu vb.) ishalin temel sebebi ise bağırsak ortamının (sindirim sistemine bulunan bakteriler) alışkın olmadığı besin maddeleri ve bunların oranlarındaki farklılıklardır. Aynı zamanda bazı yemleri daha iştahla tükettikleri için, bir anda, bağırsak ortamına alışkın olunandan daha fazla yem gelmekte ve vücut yeterince sindirim enzimi salgılayamamaktadır. Çoğu zaman bu durum geçici olmak ile beraber bazı güvercin sürülerinde, bu geçiş şiddetli problemler oluşturabilmektedir. (bu problemler ilerleyen süreçte farklı enfeksiyonları tetikleyebilirler.

Bu sorunları aşmak için; İlk kez kullanacağınız tohum, karışık yem, başka marka yem gibi yemleri mevcut kullandığınız yeminizle - İlk 3 gün %70 eski yem , %30 yeni yem - 3-6 gün arası %50 eski yem , %50 yeni yem - 6-9 gün arası %25 eski yem , %75 yeni yem - 9. gün sonrası tamamı yeni yeme geçiş yapılabilir.

GÜVERCİNLERDE YEM KATKI MADDELERİ NEDİR?

Yem katkı maddeleri; Güvercinlere verildiğinde gü[1]vercinlerin sağlığını, üretimini, performansını olum[1]lu yönde etkileyen organik ya da inorganik kimyasal maddelerdir.

GÜVERCİNLERDE VİTAMİNLER

Güvercinlerin normal büyüme, üreme ve yumurta vermeleri için, karbonhidrat, protein, yağ gibi organik bileşikler yanında vitamin grubuna da ihtiyaçları vardır. Vitaminler genel olarak hayvan vücudunda üretilemeyen, ancak yaşamsal fonksiyonları için zorunlu olarak gereksinim duyulan bileşiklerdir. Eğer güvercinler gereksinim duyduğu düzeylerde alamazsa yaşamsal fonksiyonlarda bozukluklar görülür ve bunun sonucunda da vitamin eksikliği semptomları ortaya çıkar. Vitaminlerin tümü (normal yetiştirme koşulların da C vitamini hariç) dışarıdan hayvana verilmeleri gereklidir.

GÜVERCİN BESLENMESİNDE MİNARELLER

Güvercinlerin gereksinim duyduğu diğer bir madde grubu da mineral maddelerdir. Bu elementler genellikle "makro elementler" ve "iz elementler olmak üzere iki gruba ayrılırlar. Elementler gereksinimlerine göre şu şekilde sınıfl andırılırlar;

1) Makro elementler: kalsiyum (Ca), fosfor (P), sodyum (Na), potasyum (K), magnezyum (Mg) ve klor(Cl)

2) Mikro elementler: Bakır (Cu), demir (Fe), iyot (I), manganez (Mn), selenyum (Se), Flor (F) ve çinko(Zn)'dur.

Güvercinler yukarıda sıralanan bu esansiyel elementlere genelde günlük olarak düşük düzeylerde gereksinim duyarlar. O nedenle, bunlardan bir kısmının aşırı düzeyde alınması halinde toksik etkiler ortaya çıkmaktadır. Öte yandan, bunlardan bir ve bir kısmının gereksinim altında alınması o mineral veya minerallerin eksikliği ile karakterize edilen bir dizi olumsuz etkilere neden olmaktadır. Bu elementler bağırsaklardan emilerek vücuda kazandırılırlar. Öte yandan mineraller bilinen anlamda bir sindirime uğramazlar.

MİNERAL BESLENMESİNDE DİKKAT EDİLECEK HUSUSLAR

Genel olarak mineral madde beslenmesinde ve yemlerin mineral madde düzeylerinin ayarlanmasında şu hususların göz önünde bulundurulması gerekir.

1. Yemde Ca (Kalsiyum) fazlalığı Mg (Magnezyum), Mn (Mangan), ve Zn (Çinko)'dan yararlanmayı azaltır, ayrıca yemin tadını olumsuz yönde etkiler.

2. GENÇ döneminde Ca bakımından çok düşük veya çok yüksek rasyonlarla beslenen DAMIZLIKLARIN yumurtlama döneminde kalsiyum yararlanması güçleşir.

3. Yaşlı hayvanların kalsiyumdan yararlanma yetenekleri gençlere oranla daha düşüktür.

4. Yeterli bir Ca beslenmesi için vitamin D noksanlığı olmamalıdır.

5. Koksidiyoz veya farklı bağırsak enfeksiyonları, Ca ve Zn emilimini düşürdüklerinden bu iki elemente olan gereksinmeyi artırır.

6. Minerallerin eksikliklerinde olduğu kadar fazlalıklarında da önemli zararlara yol açarlar. Özellikle bazı iz elementlerin çok düşük düzeyleri bile hayvanlarda toksik etki yarattığından bu konuda çok duyarlı olmak gerekir.

GÜVERCİN BESLEMEDE PROBİYOTİKLER VE MAYALARIN ÖNEMİ

Probiyotikler, bağırsak mikrobiyal dengesini geliştirerek hayvanda yararlı etkiler oluşturan canlı mikrobiyal yem katkı maddeleridir. Probiyotik preparatları, canlı bakteriler, mantarlar, maya ve maya kültürleri ile değişik enzimleri içermektedir. Probiyotikler her yaştaki güvercinlerde yemin sindiriminin artırılması ve çevre koşullarındaki olumsuzlukların etkilerini azaltmak amacıyla kullanılır. Bilindiği gibi stres, bağırsakta mikrofl ora dengesinin bozulmasına ve patojen(zararlı) mikroorganizmaların artışına neden olur. Bu şekilde bağırsak hareketlerinin hızlanması ve su kaybı, ishal olasılığı artar. Yemden yararlanma azalır ve güvercin sağlığı baskı altına alınır. Bu tür olumsuzluklara karşı önlem almak amacıyla güvercinlere verilen probiyotikler kendilerine özgü mekanizma ile sağlığı korumaya olanak sağlar. Bağırsak mikrofl orasını olumlu yönde etkileyerek yemden yararlanmayı artırır. Çeşitli organik asitler üretip sindirim sistemindeki asiditeyi artırır. Özellikle Salmonella ve E.coli gibi patojen mikroorganizmaların hastalık yapma riskini azaltır. Çeşitli enzim ve antibakteriyel maddeler üreterek daha fazla canlı ağırlık artışı sağlar. Olumsuz çevre koşullarından doğabilecek stres riskini azaltır. Kümes içinde amonyak oluşumunu azaltır. Solunum yolu enfeksiyonlarının gelişmesini yavaşlatır. Probiyotikler bu etkileriyle ilk aşamada olası hastalıkları önleyerek bağırsak florasının normale dönmesini hızlandırıp hayvanın sağlıklı gelişimine yardımcı olur. Ancak probiyotiklerden beklenen etkilerin görülebilmesi için uygun kullanım koşullarının mutlaka sağlanması gerekir.

Not: Probiyotik kullanılacak su; kesinlikle 24 saat dinlenmiş su olmalıdır.

PROBİYOTİKLER NE ZAMAN KULLANILMALIDIR.

• Mevsim geçişlerinde

• Hastalıkların tedavisi bittikten/antibiyotik kullanımından hemen sonra

• Taşıma – yarış sonrasında

• Yer ve kümes değişikliklerinde

• Üreme dönemlerinde

• Tüy değiştirme dönemlerinde

• Yem değişikliklerinde

• Eşe verildiklerinde